Pahayag Araw ng Manggagawa, 1 Mayo 2012
kamay ni hesus
Ang taunang pagdiriwang ng Araw ng Manggagawa sa unang araw ng Mayo ay magandang pagkakataon upang maipahayag ng Simbahan ang kanyang pasasalamat sa mga manggagawa, ang kanyang pagmamalasakit sa kanilang kapakanan at ang kanyang turong panlipunan hinggil sa paggawa upang maitaguyod ang wasto, makatarungan at makataong patakaran sa mundo ng paggawa. Sa taong ito, ibig kong ibahagi ang ilang mahalagang turo ng Simbahan.
Una, ipinahahayag ng paggawa na ang tao ay tunay na nilikhang kawangis ng Dios. Sa pamamagitan ng paggawa, nakikita ang bokasyon ng tao bilang kaugnay ng Dios at Kanyang katiwala sa pangangasiwa sa mundo. Ang Dios ang nagmamayari ng mundo. Ang tao bilang Kanyang katiwala ay inaasahang tularan ang Dios sa kanyang pagaaruga sa mundo. Sa marangal ng paggawa, lumalago ang tao bilang kawangis ng Dios.
Ikalawa, ang paggawa ay isang karapatan, isang nararapat na pamamaraan upang ipahayag at alagaan ang dangal ng tao. Kailangang ang paggawa upang makabuo at magtaguyod ng pamilya, upang magkaroon ng ari-arian at upang makatulong sa pangkalahatang ikabubuti ng lipunan. Sa maraming pagkakataon, tinatawag ng Simbahan ang kawalan o kakulangan ng trabaho na isang “panlipunang kalamidad” (social disaster). Tungkulin ng pamahalaan at lahat ng taong may malasakit na itaguyod ang mga wasto at tamang paggawa ng mga mamamayan.
Ikatlo, ang paggawa ay isa ring tungkulin ng tao. Kailangang magtrabaho ang tao upang matupad ang bokasyon niya mula sa Dios, upang lumago ang kanyang pagkatao at upang makatulong siya sa ikabubuti ng pamilya at lipunan. Sa paggawa, nakikibahagi tayo sa pagukit ng magandang kinabukasan para sa bayan at kalikasan. Huwag nating hayaang mamatay ang alab at sigasig sa pagganap sa makabuluhan at wastong paggawa.
Panghuli, palagiang itinuturo ng Simbahan na ang manggagawa ay higit na mahalaga kaysa sa kapital at tubo (profit). Ang tao o ang manggagawa ang pinakamahalagang bahagi ng isang business o produksyon. Ang paglago ng material o pinansiyal na bahagi ng produksyon ay mahalaga rin subalit hindi kailanman dapat maging dahilan upang pagsamantalahan ang manggagawa. Sa maling pagaalaga sa kapital at kikitain, nasisira ang dangal ng manggagawa, pati na ang kanilang pamilya at ang buong lipunan. Nananawagan ang Simbahan na igalang lagi ang prioridad ng tao at ng kanyang dangal.
Si Jesus ay huwaran ng paggawa. Napakasipag Niya. Walang kapagurang gumawa ng mabuti, nangaral, nagpagaling ng maysakit, nagpalayas ng masamang espiritu, nagalay ng buhay upang tayo ay mabuhay. Sa Kanyang mga kamay inihahabilin ko ang lahat ng manggagawa. Sama-sama tayong manalangin upang ang Kanyang diwa at katarungan ang mamayani sa mundo ng paggawa. Pagpalain kayo ng Dios!
Pahayag Araw ng Manggagawa, 1 Mayo 2012
kamay ni hesus
Ang taunang pagdiriwang ng Araw ng Manggagawa sa unang araw ng Mayo ay magandang pagkakataon upang maipahayag ng Simbahan ang kanyang pasasalamat sa mga manggagawa, ang kanyang pagmamalasakit sa kanilang kapakanan at ang kanyang turong panlipunan hinggil sa paggawa upang maitaguyod ang wasto, makatarungan at makataong patakaran sa mundo ng paggawa. Sa taong ito, ibig kong ibahagi ang ilang mahalagang turo ng Simbahan.
Una, ipinahahayag ng paggawa na ang tao ay tunay na nilikhang kawangis ng Dios. Sa pamamagitan ng paggawa, nakikita ang bokasyon ng tao bilang kaugnay ng Dios at Kanyang katiwala sa pangangasiwa sa mundo. Ang Dios ang nagmamayari ng mundo. Ang tao bilang Kanyang katiwala ay inaasahang tularan ang Dios sa kanyang pagaaruga sa mundo. Sa marangal ng paggawa, lumalago ang tao bilang kawangis ng Dios.
Ikalawa, ang paggawa ay isang karapatan, isang nararapat na pamamaraan upang ipahayag at alagaan ang dangal ng tao. Kailangang ang paggawa upang makabuo at magtaguyod ng pamilya, upang magkaroon ng ari-arian at upang makatulong sa pangkalahatang ikabubuti ng lipunan. Sa maraming pagkakataon, tinatawag ng Simbahan ang kawalan o kakulangan ng trabaho na isang “panlipunang kalamidad” (social disaster). Tungkulin ng pamahalaan at lahat ng taong may malasakit na itaguyod ang mga wasto at tamang paggawa ng mga mamamayan.
Ikatlo, ang paggawa ay isa ring tungkulin ng tao. Kailangang magtrabaho ang tao upang matupad ang bokasyon niya mula sa Dios, upang lumago ang kanyang pagkatao at upang makatulong siya sa ikabubuti ng pamilya at lipunan. Sa paggawa, nakikibahagi tayo sa pagukit ng magandang kinabukasan para sa bayan at kalikasan. Huwag nating hayaang mamatay ang alab at sigasig sa pagganap sa makabuluhan at wastong paggawa.
Panghuli, palagiang itinuturo ng Simbahan na ang manggagawa ay higit na mahalaga kaysa sa kapital at tubo (profit). Ang tao o ang manggagawa ang pinakamahalagang bahagi ng isang business o produksyon. Ang paglago ng material o pinansiyal na bahagi ng produksyon ay mahalaga rin subalit hindi kailanman dapat maging dahilan upang pagsamantalahan ang manggagawa. Sa maling pagaalaga sa kapital at kikitain, nasisira ang dangal ng manggagawa, pati na ang kanilang pamilya at ang buong lipunan. Nananawagan ang Simbahan na igalang lagi ang prioridad ng tao at ng kanyang dangal.
Si Jesus ay huwaran ng paggawa. Napakasipag Niya. Walang kapagurang gumawa ng mabuti, nangaral, nagpagaling ng maysakit, nagpalayas ng masamang espiritu, nagalay ng buhay upang tayo ay mabuhay. Sa Kanyang mga kamay inihahabilin ko ang lahat ng manggagawa. Sama-sama tayong manalangin upang ang Kanyang diwa at katarungan ang mamayani sa mundo ng paggawa. Pagpalain kayo ng Dios!
การแปล กรุณารอสักครู่..